خدایا اگر تو رانیز از دست دهم دیگر چه چیز برایم باقی خواهد ماند؟ خدایا به کدامین عمل خود ببالم؟به نمازی که سهلش شمردم یا به قرآنی که نزدم محجور ماند؟ به واجباتی که ساده از کنارشان گذشتم یا به مستحباتی که انجام ندادم؟ به گناهان صغیره و کبیره ام در آشکار و نهان یا به پرده دری ام در محضرت؟

خدایا به کدامین عملم ببالم؟ به دلهایی که شکستم؟ به حرمت هایی که نادیده گرفتم؟ به آخرتی که از یاد بردم؟ به حقوقی که ضایع کردم؟ به عهدهایی که وفا نکردم؟ به دستهایی نیازمندی که رهایشان کردم؟ به وظایفی که عمل نکردم؟ به توبه هایی که شکستم؟ به عهدی که وفا نکردم یا به رمضانی که درک نکردم؟

معبودم! به چه چیز خود ببالم؟ به چشمانم که خطا دید؟ به گوشهایم که خطا شنید؟ به پاهایم که خطا رفت؟ به دستانم که خطا کرد؟ به ذهنم که خطا اندیشید یا به قلبم که خطا نشست؟

خدای من،دیگر از دینم چه برایم مانده؟ چگونه ادعای عشقت سر دهم درحالیکه درعمل هیچ نشانه ای از این عشق ندارم؟

خدای من، اگر آتش سوزان جهنم را تاب آورم،درد هجرانت را چگونه تحمل کنم؟

خدای من،ای که پرده ناموس بندگان به گناه فاحش ندری! ای رازقی که روزی طاغیان به درگاهت، نبری! ای که ازمابه خود مشتاق تری! ای امید لحظه های نا امید!

دراین واپسین روزهای ماه رحمتت،مرا ببخش!

خدایا! شانه هایم دیگر تاب سنگینی گناهانم را ندارند! مبادا رمضان تمام شود و سیاهی دلم جای خود را به نور ایمان ندهد!

مبادا رمضان تمام شود و پرتویی از نور رحمتت برمن نتابد!

مبادا رمضان تمام شود و گناهانم آمرزیده نشود!

مبادا مصداق بدبخت واقعی شوم،مبادا!

محبوبم به حق ساقی بی دست دستم را بگیر،دستم را بگیر،دستم را بگیر.....

بنده رو سیاهت